[Amma da konuşkan bir kız] (Erion)
“Öyle”
Girdiği oda da bir kadın vardı. Onu gördüğünde gülümseyip ayağa kalktı.
“Ah! Hoş geldin. Neyin var?”
“Sadece ağrı kesici yeterli”
“Önce neyin olduğuna bakmalıyım”
“Hiçbir büyü ya da ilaç bunu gidermeyecek sadece ağrı kesiciye ihtiyacım var”
“İnatçı çıktın, pekala al bakalım biraz yatakta uzan içtikten sonra ben birkaç işi halletmek gideceğim döndüğümde hala durumun değişmez ise kontrol ederim”
Kadın odadan çıktığında Estelle yatağa uzandı.
[O ilacın da işe yaramayacağının farkındasın öyle değil mi? ] (Erion)
“Evet. Anely hala dönmedi mi?”
[Ne yapacaksın onu sanki!?] (Erion)
“Sesin kızgın gibi kıskanıyor musun yoksa gecenin ruhu”
[Hah! Kim kıskanıyor gidiyorum ben] (Erion)
Estelle gözlerini yumdu bir süre sonra kapı sesi ile gözünü araladı.
“Sen osun öyle değil mi?”
Estelle iç çekip başında konuşan kişiye baktı. Alazka şehrinde gördüğü kehribar gözlüydü.
“Ah ne kabayım kendimi tanıtmadım. Ben Jewel Honest. Adınızı öğrenebilir miyim?”
“Rigel”
Jewel “Gerçek adınızın bu olduğuna emin misiniz?”
“…”
Estelle, revirde uzandığı yataktan doğrulup ayağa kalktı. Boyu neredeyse Jewel’in ki ile aynıydı. Tam yanından geçecekken elini tutacak olan Jewel’in bileğini tuttu.
Jewel “Kabalığımı bağışlayın ama lütfen adınızı söyler misin?”
“Adım Rigel tamam mı?! Kabalığının farkında isen uzatma”
Estelle tuttuğu bileği bırakıp odadan çıktı. Jewel ensesini kaşırken yüzü kızarmıştı. Yüzünü sertçe sıvazlayıp Estelle’nin yatmış olduğu yatağa oturdu.
“Gözleri Safir gibi…”
****
[Oradan çıktın ama nereye gideceğini bilmediğinin farkındasın öyle değil mi?] (Erion)
“Geri dönebilir miyim ki?”
[Hayır. Neyse en azından adını öğrendin] (Erion)
“Adından bana ne”
[İlk bakışmanız bir hayli uzundu] (Erion)
“Kapa çeneni ona sadece beni tanıyabilecek mi diye bakmıştım. Yaşımı unutma”
[Yaş çokta önemli değil sen bir Khalsisin sonuçta sizler ilk Mitiniz gerçekleştiğinde nişanlanıyorsunuz] (Erion)
“Benim durumum farklı”
[Pekte bir şey değiştirmez. Ona kesinlikle bağlanacaksın hissediyorum belki de kaderindeki mühürleneceğin kişi odur] (Erion)
“Biraz fazla abartıyorsun onu tanımıyorum bile”
[Mühür tanımakla olmuyor bir kez görmen yeterlidir] (Erion)
“Pekte bir farklılık hissetmiyorum”
[Bu sadece tahmin] (Erion)
Estelle tam köşeyi dönecekken algısının sarsılması ile dönmeden bir adım geri gitti. Önüne ondan uzun orta yaşlı biri çıktı.
“Bende sizi görmek için geliyordum Rigel.”
“Sizde kimsiniz?”
“Ben bu akademinin Müdür Yardımcısı Sadric böyle ayak üstü tanışmamız ne kabalık oldu öyle değil mi?”
[İnsanlar ne de çok kaba kelimesini kullanıyor] (Erion)
Müdür yardımcısı Sedric “Müdür sizinle bir konuşma yapmak istiyordu lütfen beni izleyin”
Estelle başını sallayıp Sadric’in bir adım arkasından onu takip etti.
****
Sadric müdürün odasının kapısına birkaç kez vurup kapıyı açtı. Estelle içeri girdiğinde kendisi dışarıda kalıp kapıyı kapattı.
Estelle kapanan kapıya bir bakış atıp önünde ki neredeyse tüm duvarı kaplayan camın önündeki koltukta oturmuş kişiye baktı.
[Adam tehlikeli…] (Erion)
Estelle’nin gözleri biraz kısıldı. Müdür Stan’in yanına doğru yavaş adımlar ile gitti. Kafasını küçük bir açı ile eğip
“Beni görmek istemişsiniz efendim”
Müdür Stan onun gözlerine baktığında Estelle nefesini tuttu.
[Bu Herif! Senin üzerine ruh özünü yönlendiriyor!] (Erion)
Estelle gözlerini kısıp ona üstten bir bakış attı “Ne yapmayı umuyorsunuz efendim?”
Müdür Stan yüzündeki okunmaz ifadeyi silip gülümseyerek eliyle karşısındaki koltuğu işaret etti. “Lütfen otur. Umarım bu meraklı yaşlıyı mazur görürsün”
[Hayır, göremeyiz] (Erion)
Müdür Stan “Seninle birkaç şey hakkında konuşmak istiyordum”
“…”
****
Uşak Ron “Efendim geleceğini düşünüyor musunuz?”
Arşidük Ferdinand kahvesini içerken “Kesinlikle gelecek çünkü okun için güzel bir konuşma olacak”
Uşak Ron, Arşidüke yeni bir kahve doldururken “Şüpheli biri nasıl bir kaç hayalet üyesini yakınlarınıza görevlendireceğim”
Arşidük Ferdinand “Benim güçsüz olduğumu mu düşünüyorsun?”
Uşak Ron şaşkınlık içerisinde “E-efendim bu sebeple önermediğimi biliyorsunuz!?”
Arşidük Ferdinand’ın kahkahası odayı doldurdu. “Merak etme Ron uzun zamandır benimlesin senin hakkında hiçbir zaman yanlış düşünmem. Artık yaşlandığım doğrudur savaş meseleleri ile o kadar haşır neşir oldum ki evliliğimi çok erteledim. Şimdi ise oğlum saha on beş yaşındayken beni koruması için birkaç adam ile gezmek zorundayım”
Uşak Ron elini kalbinin üzerine koyup hafifçe eğildi “Beni böyle görmenizden onur duydum efendim lakin o kadar da yaşlanmadınız efendim. Daha oğlunuz ile geçireceğiniz uzun yıllar olacak”
Arşidük Ferdinand “Umarım öyle olur..”
Her ne kadar bunu çok fazla hissettirmese de gerçekten oğlu iyileşmeden ölebileceği düşüncesi onu çok korkutuyordu.
